Overtuigende performer tijdens Händels Messiah en Christmas Baroque Concerts
Het orkest heeft gestemd. Het koor heeft haar plaats ingenomen. Het publiek wacht om meegenomen te worden in het verhaal van de ‘Messiah’: Händel’s meest uitgevoerde oratorium. Dan opent de dirigent dit beroemde werk met een prachtige symfonie, eerst plechtig en statig, dan vrolijk en transparant. Er volgt een troostvol recitatief, een ritmische aria en een jubelzang. En dan is het moment daar: een diepe bas vertolkt het schudden van hemel, aarde, zee en natiën: Andrew Slater.
De typische engelsman zoals wij die kennen: beleefd, behulpzaam, vriendelijk, toegankelijk en ontspannen. Andrew Slater past in dit beeld. Zelf zegt hij over zichzelf: ‘I’m a bit boring and monodimensional, because I use up my charisma at work!’ Maar zijn humor en aanwezigheid is allesbehalve saai. In zijn geruite overhemd ‘the man next door’, maar in zijn stijlvol, zwart kostuum een autoriteit. Zijn optredens lopen over van overtuigingskracht. Zijn coloraturen zijn van een ongekende virtuositeit. Hij kan als tierende, mysterieuze bas diepte en duisternis overbrengen, maar bij lichtere delen straalt zijn gezicht en is zijn lichtvoetige karakter zichtbaar. Dirigent Pieter Jan Leusink roemt hem:
‘Ik ben altijd op zoek naar solisten die het publiek iets extra’s geven. Andrew is zo iemand. Hij heeft niet alleen een geweldige stem en uitstraling, hij is ook een innemende persoonlijkheid en zeer charismatisch.’
Aanvankelijk trad Andrew (1960) in de voetsporen van zijn vader en grootvader en ging geneeskunde studeren. Maar naast een uitbundig studentenleven blijkt er weinig tijd over voor studie en dus besluit Andrew na drie jaar te stoppen. Hij haalt een graad in natuurwetenschappen en gaat als docent aan het werk. In de vrije uurtjes speelt hij piano op feestjes en in pubs. Zijn roeping wordt duidelijk als Andrew gaat zingen. Hij studeert af aan de Royal Nothern College of Music en wordt beloond met de prestigieuze John Christie Award. Anno 2016 heeft hij vele, indrukwekkende hoofdrollen in opera’s op zijn naam staan. In vrijwel iedere opera zit wel een rol die hem past: de komiek, de ‘bad guy’, de aristocraat. Zijn naam prijkt al meer dan een kwart eeuw op affiches van grote producties, hij is vader van drie kinderen, echtgenoot van sopraan Rachel Nicholls, docent aan de universiteit van Huddersfield en een tevreden man.
Terug naar de Messiah. Volgens Andrew briljante muziek. Het oratorium is geen specifieke kerkmuziek, maar een samenspel tussen vermaak en een kerkdienst. En daarin past Andrew als geen ander. Hij is de zanger, maar ook de acteur. Er zit entertainment in zijn performance. Je kunt niet om hem heen. Andrew: ‘In muziek is alles sterker en vooral Händel maakt door zijn composities de wereld beter, vrolijker. Muziek werkt heilzaam, het ontdoet je van slechte gevoelens.’ En dat is zijn boodschap aan het publiek: laat muziek een loutering zijn voor je ziel.
‘Behold I tell you a mystery…’ Andrew zingt deze eeuwenoude woorden alsof hij ze zelf geschreven heeft. Waar het begon met het schudden van hemel en aarde, is nu de overwinning daar: ‘The trumpet shall sound’. De bazuin zal klinken en wat dood was, komt weer tot leven. Thanks be to God. Amen.